Dotyczy historii ziemiańskiej rodziny Chłapowskich z Turwi na przestrzeni ok. 200 lat (do r. 1939). "Wspomnienia z Turwi" to część pamiętników, które piszę w chwilach wolnych od absorbujących zajęć zawodowych. Złączone tutaj rozdziały poświęcone są rodzinie mojej matki. Chłapowskim z Turwi. W innej części wspomnień opiszę rodzinę Morawskich, temat barwny i urozmaicony, działalność naukową mego ojca i własne skromne osiągnięcia i niepowodzenia. Krzysztof Morawski jest autorem trzeciej przebudowy pałacu turewskiego, która miała miejsce na przełomie lat 1937/38, właśnie przed jego ślubem. Dotyczyła ona głównie zmiany przeznaczenia i niewielkich przeróbek pokoi na I piętrze. W dotychczasowej sali jadalnej urządzona została biblioteka, sale jadalną przesunięto o jeden pokój dalej, z dwuokiennego kredensu K. Morawski urządził sobie pokój do pracy. Również w tym czasie kuzyn Krzysztofa Franciszek Morawski, architekt, przerobił schody na II piętro. Ostatni właściciel Turwi – Krzysztof Morawski urodził się w 1903 r. w Turwi, w 1928 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim i wtedy objął prowadzenie majątku. Okazał się świetnym gospodarzem, do tego stopnia, że pomagał licznym krewnym i sąsiadom w tzw. sanowaniu majątków, czyli oczyszczaniu ich z długów, co miało miejsce zwłaszcza po latach kryzysu gospodarczego. Jak sam wspominał, był taki okres w latach trzydziestych, gdy zarządzał 11-oma majątkami ziemskimi, ratując je przed bankructwem, W 1937 r. został Dyrektorem Towarzystwa Melioracji Obry. Jako oficer 55 pp w Lesznie brał udział w wojnie obronnej w 1939 r., ciężko ranny w bitwie nad Bzurą stracił oko. Okupację spędził w Generalnym Gubernatorstwie. Za udział w Powstaniu Warszawskim odznaczony został Krzyżem Walecznych. Po wojnie zamieszkał w Kościanie, pracując w Państwowych Nieruchomościach Ziemskich w Poznaniu. Na początku lat pięćdziesiątych przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie był współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej. Jako świetny organizator stał się też jednym z twórców jego bazy gospodarczej, finansującej działalność ruchu. był naczelnym dyrektorem „Libelli” – katolickiej spółdzielni pracy Współpracował z Wydawnictwem „Znak” w Krakowie, Wydał dwie wartościowe książki: w 1973 r. „O Kazimierzu Morawskim”, a w 1981 r., już po jego śmierci ukazały się „Wspomnienia z Turwi”. Obie te wspomnieniowe pozycje są bezcenną kopalnią wiadomości o rodzinach Chłapowskich i Morawskich oraz nieocenionym źródłem wiedzy o środowisku ziemiańskim, jego działalności, obyczajach i życiu codziennym. źródło "Gazeta Kościańska "